Autor: Sławomir Kasprzycki

W kontekście szkoły to dla mnie słowo z koszmarów, może trochę już oswojone przez częste, bezrefleksyjne używanie.
Nie, nie mam pomysłu na wdrożenie innego systemu, ale i tak wzdragam się przed samą myślą o tym aspekcie pracy nauczyciela.

Obok uczniowskiej wiary w siebie bardzo istotne są nauczycielska uważność i wiara w ucznia, jego czasem mocno ukryte możliwości. Dziękuję wszystkim, którzy dostrzegli potencjał pewnego ucznia i pomogli mu w uzyskaniu promocji do następnej klasy. Dla niego była to ostatnia szansa na ukończenie technikum, dla nas zobowiązanie i wyzwanie zarazem.

Czy uda mu się z sukcesem ukończyć szkołę?
Nie mam pewności, ale nadzieję, że ta szczególna klasyfikacja przyniesie wiele dobra.

Wiele lat temu zapytałem ucznia kończącego technikum o wspomnienie z dzieciństwa. Opowiedział mi o pierwszej nocy siedmioletniego, niewidomego dziecka w nieznanym jeszcze otoczeniu. Nie mógł zasnąć nie słysząc dźwięku domowej lodówki. Cisza wzmagała tęsknotę, potęgowała strach przed nieznanym.

Zawsze był świetnym uczniem, ambitnym i samodzielnym. Tak wiele się nauczył i przeżył, a ciągle pamiętał tę ciszę. Jak ja rozmowę sprzed lat.

Gdy nie wierzę, że zdołam zrozumieć, mój umysł zupełnie się zamyka. Mogę wtedy słuchać lub czytać wielokrotnie – bez skutku. Często o tym zapominam, czasem jednak zobaczę siebie w uczniu, który słucha uważnie, bardzo chce się nauczyć, ale nie wierzy.